Lidary – jak działają, do czego służą i gdzie znajdują zastosowanie?

Czym są lidary i jak działają?

Definicja i podstawy działania lidarów

Lidary, czyli urządzenia wykorzystujące technologię Light Detection and Ranging, to zaawansowane systemy pomiarowe, które pozwalają na dokładne skanowanie przestrzeni z pomocą światła laserowego. W praktyce lidar działa na zasadzie wysyłania krótkich impulsów świetlnych w kierunku obiektu, a następnie mierzy czas, po jakim odbita wiązka wraca do odbiornika. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne wyliczenie odległości do różnych punktów w otoczeniu oraz stworzenie ich szczegółowej reprezentacji w formie trójwymiarowej chmury punktów.

W odróżnieniu od systemów bazujących na falach radiowych, takich jak radar, czy systemów akustycznych, jak sonar, lidary posługują się światłem w zakresie podczerwieni lub światła widzialnego, co pozwala im na osiąganie dużo wyższej rozdzielczości i dokładności pomiarów – nawet do milimetra. Dzięki temu znajdują zastosowanie wszędzie tam, gdzie wymagana jest duża szczegółowość odwzorowania otoczenia: od geodezji, przez archeologię, po systemy pojazdów autonomicznych.

Technologia ta zyskuje ogromną popularność, szczególnie w erze rosnącej cyfryzacji i automatyzacji. Dane pozyskane z lidarów są wykorzystywane do tworzenia map wysokościowych, modeli 3D budynków, drzew, terenów i infrastruktury, ale również do monitorowania zmian w czasie, takich jak osuwiska, erozja, urbanizacja czy wycinka lasów.

Kluczowe komponenty systemu lidarowego

Każdy system lidarowy składa się z kilku podstawowych elementów, które współpracują w czasie rzeczywistym, by generować dane przestrzenne o wysokiej precyzji. Najważniejsze z nich to:

• Nadajnik laserowy – emituje impulsy światła laserowego w kierunku otoczenia. Częstotliwość impulsów może wynosić nawet setki tysięcy na sekundę, co pozwala na bardzo gęste skanowanie przestrzeni.
• Odbiornik – detekcja powracających sygnałów laserowych. Odbiornik mierzy czas przelotu światła (time-of-flight), co jest podstawą do wyliczenia odległości.
• System optyczny – soczewki, lustra i inne elementy kierujące wiązki światła oraz zbierające sygnały zwrotne. Ich jakość i precyzja decydują o efektywności całego systemu.
• Jednostka obliczeniowa – przetwarza sygnały z odbiornika, przelicza czasy na odległości i tworzy dane przestrzenne, które mogą być prezentowane jako modele 3D, chmury punktów lub ortofotomapy.
• System lokalizacji i orientacji – w przypadku lidarów mobilnych lub lotniczych istotne jest określenie dokładnego położenia i orientacji w przestrzeni. W tym celu stosuje się GPS oraz inercyjne jednostki pomiarowe (IMU), które rejestrują każdy ruch urządzenia.

Połączenie tych wszystkich elementów pozwala na tworzenie dokładnych, skalowalnych i bardzo szczegółowych danych przestrzennych, które mogą być dalej analizowane i interpretowane za pomocą specjalistycznego oprogramowania GIS (Geographic Information Systems) lub CAD.

Różnice między lidarem a radarem i sonarem

Choć lidar, radar i sonar należą do tej samej rodziny technologii detekcji i pomiaru odległości, różnią się one rodzajem wykorzystywanych fal, a co za tym idzie – dokładnością, zakresem i zastosowaniem.

• Radar (Radio Detection and Ranging) działa na bazie fal radiowych, które mają dużą zdolność przenikania przez mgłę, chmury czy deszcz. Radary świetnie sprawdzają się w warunkach ograniczonej widoczności i są powszechnie stosowane w lotnictwie, meteorologii i wojsku. Jednak ich rozdzielczość przestrzenna jest niższa niż w lidarach.
• Sonar (Sound Navigation and Ranging) wykorzystuje fale dźwiękowe i jest stosowany głównie w środowisku wodnym – np. w nawigacji morskiej, badaniach dna oceanu czy łowieniu ryb. Sonary są niezastąpione tam, gdzie fale elektromagnetyczne nie docierają, ale w porównaniu z lidarami są znacznie wolniejsze i mniej dokładne.
• Lidar posługuje się falami świetlnymi – zwykle z zakresu bliskiej podczerwieni. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie niespotykanej dokładności pomiarów, ale lidar ma ograniczoną skuteczność w warunkach złej widoczności (mgła, opady). Z tego względu często łączy się go z radarami lub kamerami optycznymi w tzw. systemach multisensorycznych, np. w autonomicznych pojazdach.

W praktyce oznacza to, że lidary są najlepszym wyborem wszędzie tam, gdzie liczy się wysoka rozdzielczość obrazu przestrzennego, precyzyjne odwzorowanie kształtów, nachyleń i wysokości. Dlatego są wykorzystywane np. do tworzenia cyfrowych modeli terenu (DTM), analiz nachyleń stoków, rekonstrukcji miast w 3D czy tworzenia realistycznych modeli środowisk naturalnych.

Znaczenie lidarów w nowoczesnych technologiach

Postęp technologiczny sprawia, że lidary stają się coraz bardziej kompaktowe, wydajne i przystępne cenowo, co otwiera je na nowe zastosowania. Jeszcze kilka lat temu były to urządzenia wykorzystywane niemal wyłącznie przez naukowców, geodetów i wojsko. Dziś lidary trafiają do telefonów komórkowych, robotów, samochodów autonomicznych, a nawet do dronów używanych w badaniach przyrodniczych czy rolnictwie precyzyjnym.

Współczesne lidary potrafią generować setki tysięcy punktów na sekundę, a za pomocą specjalistycznego oprogramowania dane te można przekształcać w modele cyfrowe (Digital Surface Models – DSM) lub modele terenu (DTM), które są podstawą analiz przestrzennych, planowania przestrzennego, projektów inżynieryjnych i badań naukowych.

Ogromną zaletą lidarów jest ich zdolność do penetrowania warstwy roślinności – dzięki temu możliwe jest odwzorowanie ukształtowania terenu nawet w gęstych lasach, co czyni tę technologię niezastąpioną w archeologii, leśnictwie, a także przy monitorowaniu zmian krajobrazu.

To właśnie uniwersalność, precyzja i zdolność działania w trudnych warunkach sprawiają, że lidary są dziś jednym z najważniejszych narzędzi w inżynierii, nauce i planowaniu przestrzennym. A ich dalszy rozwój – w kierunku miniaturyzacji, większej szybkości pomiaru i integracji z innymi sensorami – zapowiada jeszcze szersze zastosowanie w przyszłości.

Rodzaje lidarów i ich charakterystyka

Lidar naziemny, mobilny i lotniczy – trzy podejścia do skanowania przestrzeni

Technologia lidarowa rozwija się dynamicznie, a jej adaptacja do różnych środowisk pomiarowych doprowadziła do wyodrębnienia trzech głównych typów lidarów: naziemnego (TLS), mobilnego (MLS) i lotniczego (ALS). Każdy z nich ma swoją unikalną specyfikę, zalety i ograniczenia.

Lidar naziemny (TLS – Terrestrial Laser Scanning) to urządzenie statyczne, ustawiane na stabilnym statywie, które wykonuje bardzo dokładne skany otoczenia z jednej pozycji. Wykorzystywany jest głównie w:

• architekturze (tworzenie dokumentacji zabytków i modeli BIM),
• inżynierii lądowej (modelowanie tuneli, mostów, elewacji),
• geodezji (pomiar szczegółowy obiektów).

Dzięki swojej precyzji TLS może osiągać rozdzielczość rzędu milimetrów, jednak jego wadą jest ograniczony zasięg oraz potrzeba wykonywania wielu skanów z różnych pozycji i ich późniejszego łączenia.

Lidar mobilny (MLS – Mobile Laser Scanning) montowany jest na poruszających się pojazdach – samochodach, quadach, a nawet wózkach – i służy do szybkiego skanowania otoczenia w ruchu. Stosowany m.in. przez:

• firmy zajmujące się mapowaniem dróg i infrastruktury,
• przedsiębiorstwa komunalne i zarządców miast,
• operatorów transportu publicznego,

MLS pozwala w krótkim czasie zeskanować całe ulice, skrzyżowania, trasy kolejowe, chodniki czy linie tramwajowe, przy zachowaniu dużej dokładności (rzędu centymetrów). Dzięki integracji z GPS i systemem inercyjnym dane można bez problemu lokalizować w przestrzeni rzeczywistej.

Lidar lotniczy (ALS – Airborne Laser Scanning) to najbardziej spektakularna i efektywna forma skanowania, polegająca na umieszczeniu sensora lidarowego na pokładzie samolotu, helikoptera lub drona. Umożliwia on skanowanie bardzo dużych obszarów – nawet kilkuset kilometrów kwadratowych w ciągu kilku godzin. ALS znajduje zastosowanie w:

• geodezji i kartografii (tworzenie map topograficznych i numerycznych modeli terenu),
• leśnictwie (analiza biomasy, wysokości drzew, gęstości koron),
• badaniach przyrodniczych i klimatycznych.

Jest to najczęściej wykorzystywana technologia w krajowych projektach mapowania terenu, takich jak ISOK (Informatyczny System Osłony Kraju). ALS pozwala na uzyskanie danych z dokładnością do kilkudziesięciu centymetrów i daje możliwość odseparowania powierzchni gruntu od roślinności czy budynków.

Lidary impulsowe i fazowe – zasada działania

Lidary różnią się nie tylko sposobem transportu, ale również techniką pomiaru odległości. Dwa główne podejścia to: lidary impulsowe oraz lidary fazowe.

Lidary impulsowe (time-of-flight) emitują krótkie impulsy światła i mierzą czas, jaki upływa od ich wysłania do momentu powrotu odbicia. Są to najbardziej powszechne i uniwersalne systemy lidarowe, które oferują:

• duży zasięg – nawet do kilku kilometrów,
• możliwość pracy w trudnych warunkach terenowych,
• wysoką odporność na zakłócenia optyczne.

Lidary impulsowe są wykorzystywane zarówno w lotnictwie, jak i w mobilnych systemach pomiarowych, a także w naukach przyrodniczych i inżynierii środowiska.

Lidary fazowe (continuous wave) zamiast impulsu wysyłają ciągłą wiązkę światła o modulowanej częstotliwości, a odległość do obiektu obliczana jest na podstawie przesunięcia fazowego między wysłanym a odbitym sygnałem. Główne zalety tej technologii to:

• bardzo wysoka dokładność – nawet do milimetrów,
• szybki czas reakcji i gęstość punktów,
• mniejsze zużycie energii przy krótszych dystansach.

Z powodu ograniczonego zasięgu lidary fazowe znajdują zastosowanie głównie w zastosowaniach przemysłowych, architektonicznych, automatyce i inżynierii precyzyjnej.

Nowoczesne technologie i rozwój lidarów

Rozwój lidarów idzie w parze z miniaturyzacją, wzrostem mocy obliczeniowej i integracją z innymi systemami sensorycznymi. Coraz częściej lidary łączy się z:

• kamerami RGB i termowizyjnymi,
• czujnikami akcelerometru i żyroskopu (IMU),
• systemami AI i uczenia maszynowego,

co pozwala na tworzenie inteligentnych systemów rozpoznawania przestrzeni. Taka integracja wykorzystywana jest np. w pojazdach autonomicznych, gdzie lidar dostarcza dane przestrzenne, a AI klasyfikuje obiekty (np. piesi, pojazdy, znaki drogowe).

Nowoczesne lidary coraz częściej wykorzystują również technologię MEMS (Micro-Electro-Mechanical Systems), czyli miniaturowe, ruchome lusterka kierujące wiązką światła, co pozwala na stworzenie kompaktowych i lekkich urządzeń, które mogą być montowane nawet w smartfonach, robotach sprzątających czy dronach ważących poniżej kilograma.

W kontekście motoryzacji rozwijane są też lidary solid-state, czyli bez ruchomych części, które są bardziej odporne na wstrząsy, trwałe i tańsze w produkcji. Stają się one standardem w wielu systemach ADAS (Advanced Driver-Assistance Systems) i będą prawdopodobnie kluczowym elementem przyszłości pojazdów autonomicznych.

Wszystko wskazuje na to, że technologia lidarowa będzie w najbliższych latach coraz bardziej powszechna i przystępna, nie tylko dla instytucji badawczych i firm technologicznych, ale także dla zwykłych użytkowników – jako element nowoczesnych telefonów, inteligentnych domów, a nawet narzędzi edukacyjnych i artystycznych.

Zastosowanie technologii lidarowej w różnych branżach

Geodezja i kartografia – nowy standard pomiarów przestrzennych

Jednym z najważniejszych i najbardziej rozwiniętych obszarów zastosowania litarów jest geodezja oraz kartografia. Dzięki możliwości tworzenia niezwykle szczegółowych i precyzyjnych modeli terenu, lidary stały się podstawowym narzędziem do tworzenia cyfrowych modeli wysokościowych (DEM), numerycznych modeli terenu (DTM) oraz numerycznych modeli powierzchni (DSM).

W przeciwieństwie do tradycyjnych metod pomiarowych, które wymagają długotrwałego ręcznego zbierania danych w terenie, lidary pozwalają w ciągu kilku godzin zeskanować cały obszar o powierzchni kilkudziesięciu kilometrów kwadratowych. Dodatkowo dane te mają bardzo dużą gęstość punktów i mogą rejestrować niewielkie zmiany wysokości – nawet rzędu kilku centymetrów.

Lidary są wykorzystywane m.in. do:

• tworzenia map topograficznych o wysokiej rozdzielczości,
• wyznaczania granic działek, planowania inwestycji infrastrukturalnych,
• analizy spadków terenu i hydrologii (kierunki odpływu wód, obszary zalewowe),
• opracowywania danych do modele powodziowych i oceny ryzyka naturalnych katastrof.

W Polsce dane lidarowe są dostępne publicznie w ramach projektu ISOK (Informatyczny System Osłony Kraju) i wykorzystywane są przez geodetów, urbanistów, planistów oraz służby zarządzania kryzysowego.

Inżynieria i budownictwo – precyzyjne modele dla projektantów

W branży inżynieryjnej lidary odgrywają kluczową rolę przy realizacji dużych inwestycji budowlanych, infrastrukturalnych i przemysłowych. Dzięki nim można w szybki sposób uzyskać dokładny model 3D istniejącego terenu lub obiektu, co ułatwia projektowanie, planowanie oraz kontrolę postępów prac.

W budownictwie lądowym lidary wykorzystywane są m.in. do:

• tworzenia dokumentacji istniejącej infrastruktury – np. mostów, wiaduktów, tuneli, dróg,
• modelowania elewacji budynków i konstrukcji przemysłowych,
• wykrywania deformacji i przemieszczeń konstrukcji,
• zwiększania precyzji montażu elementów prefabrykowanych,
• tworzenia modeli typu BIM (Building Information Modeling), które łączą geometrię obiektu z informacjami o jego elementach i parametrach technicznych.

Z kolei w inżynierii środowiskowej i lądowej lidary służą do monitorowania zmian w terenie, takich jak osunięcia ziemi, erozja, rozbudowa sieci komunikacyjnych czy zmiany linii brzegowej. Z ich pomocą możliwe jest również monitorowanie budów na bieżąco, bez konieczności przerywania prac.

Motoryzacja i pojazdy autonomiczne – oczy XXI wieku

W ostatnich latach największy rozgłos lidar zdobył za sprawą branży motoryzacyjnej, a zwłaszcza w kontekście pojazdów autonomicznych. Dla samochodów bez kierowców lidary pełnią funkcję „oczu” – dostarczają dokładnej informacji o otoczeniu w czasie rzeczywistym, co pozwala pojazdowi podejmować bezpieczne decyzje podczas jazdy.

Lidar zamontowany na dachu lub zderzaku pojazdu:

• skanuje otoczenie w zakresie 360 stopni,
• identyfikuje obiekty takie jak inne pojazdy, piesi, rowerzyści, znaki drogowe i przeszkody,
• ocenia odległości i prędkości poruszania się obiektów,
• umożliwia planowanie trasy, unikanie kolizji i zatrzymywanie się w odpowiednim momencie.

W połączeniu z kamerami, radarami i systemami GPS, lidar tworzy multisensoryczne środowisko percepcyjne, które pozwala komputerowi pokładowemu zbudować dokładny model sytuacyjny w czasie rzeczywistym.

Lidary znalazły zastosowanie nie tylko w pojazdach w pełni autonomicznych (np. testowane przez firmy takie jak Waymo, Tesla, Cruise), ale również w systemach ADAS (Advanced Driver-Assistance Systems) w nowoczesnych autach osobowych. Choć przez wiele lat przeszkodą była wysoka cena sensorów, obecnie rozwój lidarów solid-state i technologii MEMS znacząco obniżył koszty, dzięki czemu coraz więcej producentów samochodów wprowadza je do seryjnej produkcji.

Urbanistyka, transport i zarządzanie miastem

W miastach lidary wykorzystywane są do tworzenia modeli przestrzeni miejskiej, które pomagają w planowaniu infrastruktury, zarządzaniu ruchem, kontroli jakości powietrza, a nawet w projektowaniu zieleni. W połączeniu z dronami i systemami GIS, miasta mogą tworzyć cyfrowe bliźniaki (digital twins) – dokładne cyfrowe odwzorowanie fizycznego miasta, które pozwala symulować zmiany, testować inwestycje i przewidywać skutki decyzji urbanistycznych.

Dzięki lidarom możliwe jest:

• wykrywanie kolizji architektonicznych w planowanych inwestycjach,
• analiza zacienienia budynków i wpływu na mikroklimat,
• planowanie tras rowerowych i chodników w kontekście rzeczywistego ukształtowania terenu,
• monitorowanie zanieczyszczeń i barier architektonicznych dla osób z niepełnosprawnościami.

Lidary stają się nie tylko narzędziem technicznym, ale również strategicznym instrumentem zarządzania miastem przyszłości, które chce być inteligentne, zrównoważone i przyjazne mieszkańcom. Integracja danych lidarowych z analizami urbanistycznymi, symulacjami ruchu czy planowaniem zielonej infrastruktury daje zupełnie nowe możliwości w podejmowaniu trafnych decyzji inwestycyjnych i politycznych.

Lidary w nauce i ochronie środowiska

Archeologia – przełom w odkrywaniu przeszłości

Technologia lidarowa zrewolucjonizowała sposób, w jaki prowadzone są badania archeologiczne. Dzięki swojej zdolności do penetracji przez gęstą roślinność i rejestrowania ukształtowania terenu, lidary umożliwiają odkrywanie ukrytych struktur, które przez wieki były niewidoczne gołym okiem.

W dżunglach Ameryki Południowej i Środkowej, zwłaszcza w Gwatemali, Hondurasie i Meksyku, lidar pozwolił na ujawnienie całych miast Majów, w tym piramid, dróg, murów i kanałów irygacyjnych – struktur całkowicie zasłoniętych przez lasy tropikalne. Tradycyjne metody poszukiwań wymagałyby lat żmudnych prac terenowych, podczas gdy dane z lidaru można zebrać w ciągu kilku dni lotów i przeanalizować w ciągu kolejnych tygodni.

Podobne odkrycia miały miejsce także w Europie. W Polsce lidary ujawniły m.in. nieznane wcześniej grodziska, kurhany i fortyfikacje ziemne, których ślady były zbyt słabo widoczne, by dostrzec je w klasycznych zdjęciach lotniczych.

Lidar umożliwia archeologom:

• tworzenie cyfrowych modeli terenu, bez roślinności, co odsłania ukryte formy terenowe,
• dokumentowanie zmian w czasie, bez naruszania stanowiska archeologicznego,
• szybkie planowanie wykopalisk i ograniczenie ingerencji w środowisko naturalne.

Dzięki temu technologia lidarowa staje się narzędziem nieinwazyjnej archeologii, łączącym ochronę dziedzictwa kulturowego z najnowocześniejszymi metodami badań.

Leśnictwo i ekologia – nowy wymiar monitorowania środowiska

W dziedzinie leśnictwa lidary odgrywają kluczową rolę w szacowaniu biomasy, analizie struktury lasów i monitorowaniu ich kondycji. Tradycyjne metody pomiarowe w lasach – oparte na punktowych pomiarach wysokości i średnicy drzew – są czasochłonne i nie dają pełnego obrazu zróżnicowania ekosystemu.

Lidary pozwalają na:

• pomiar wysokości drzew z dokładnością do kilkunastu centymetrów,
• ocenę gęstości korony drzew, liczby warstw roślinności i pustych przestrzeni,
• tworzenie trójwymiarowych modeli struktury pionowej lasu,
• detekcję zmian w szacie roślinnej, w tym szkód wyrządzanych przez wichury, susze, korniki.

Dzięki analizie danych lidarowych leśnicy mogą podejmować lepsze decyzje zarządcze, optymalizować wycinkę, planować zalesianie i reagować na zmiany klimatyczne. W ekosystemach górskich lidary pomagają w monitorowaniu osuwisk, erozji stoków i analizie stabilności zboczy.

Technologia ta wspiera również ochronę różnorodności biologicznej – pozwala lokalizować siedliska ptaków, nietoperzy i innych gatunków, które potrzebują konkretnych warunków przestrzennych w lesie (np. dziuplastych drzew czy zróżnicowanej warstwy podszytu).

Klimat i badania atmosfery – widzieć to, czego nie widać

Lidary są także niezwykle cennym narzędziem w badaniach klimatycznych i monitorowaniu atmosfery. W tej dziedzinie używa się specjalnych typów lidarów, takich jak:

• lidary atmosferyczne (aerosol lidars) – mierzące koncentrację aerozoli, dymów, pyłów i innych cząstek w atmosferze,
• lidary Dopplera – pozwalające mierzyć prędkość i kierunek wiatru,
• lidary chmurowe – rejestrujące położenie, gęstość i ruchy chmur.

Dzięki tym danym możliwe jest:

• prognozowanie zanieczyszczeń powietrza i rozprzestrzeniania się smogu,
• ocena skutków erupcji wulkanicznych, pożarów czy burz pyłowych,
• wspieranie modeli klimatycznych i symulacji atmosferycznych,
• monitorowanie efektów globalnego ocieplenia, takich jak wzrost koncentracji aerozoli czy zmiany zachmurzenia.

Na przykład lidary stosowane w badaniach Arktyki i Antarktydy pomagają śledzić zmiany pokrywy lodowej, topnienie lodowców oraz zachowanie się chmur nad obszarami polarnymi, co ma ogromne znaczenie dla globalnego bilansu energetycznego Ziemi.

W kontekście walki z kryzysem klimatycznym lidary pełnią funkcję oczu nauki, które potrafią mierzyć i wizualizować zjawiska niewidoczne dla ludzkiego oka – od mikroskopijnych cząsteczek po masowe zmiany krajobrazu.

Współczesna nauka i przyszłość badań lidarowych

Rozwój lidarów to nie tylko większa precyzja i szersze zastosowania, ale również łatwiejszy dostęp do danych i narzędzi analitycznych. Obecnie wiele danych lidarowych jest udostępnianych publicznie – przez instytucje rządowe, uniwersytety i organizacje międzynarodowe – co pozwala na ich wykorzystywanie przez naukowców, studentów, edukatorów, a nawet amatorów.

Coraz więcej projektów łączy dane lidarowe z danymi satelitarnymi, zdjęciami hiperspektralnymi i pomiarami naziemnymi, co prowadzi do powstania kompleksowych baz danych środowiskowych. Dzięki temu badacze mogą lepiej rozumieć złożone procesy zachodzące w biosferze, atmosferze i litosferze.

W przyszłości lidary mogą stać się standardem nie tylko w badaniach naukowych, ale także w edukacji ekologicznej, zarządzaniu zasobami naturalnymi, planowaniu przestrzennym i reagowaniu na zagrożenia środowiskowe. Ich zdolność do szybkiego, dokładnego i nieinwazyjnego pozyskiwania informacji o świecie czyni je jednym z najważniejszych narzędzi badawczych XXI wieku.

FAQ lidary – najczęstsze pytania

Co to jest lidar?

Lidar (Light Detection and Ranging) to technologia wykorzystująca światło laserowe do tworzenia trójwymiarowych obrazów i pomiarów odległości z dużą precyzją.

Jakie są główne rodzaje lidarów?

Wyróżniamy lidary naziemne (TLS), mobilne, lotnicze oraz satelitarne. Różnią się one zastosowaniem, zakresem działania i precyzją pomiaru.

Do czego wykorzystywane są lidary?

Lidary służą m.in. do tworzenia map topograficznych, modelowania 3D, monitorowania lasów, wspomagania pojazdów autonomicznych oraz badania atmosfery.

Jaka jest różnica między lidarem a radarem?

Lidar używa światła laserowego, a radar fal radiowych. Lidar oferuje większą precyzję i rozdzielczość, ale ma krótszy zasięg działania niż radar.

Czy lidary są używane w samochodach autonomicznych?

Tak, lidary są kluczowym elementem systemów wspomagających autonomiczne prowadzenie pojazdów, dostarczając danych o otoczeniu w czasie rzeczywistym.