Należy jednoznacznie stwierdzić, że Polska nie posiada profesjonalnie wykonanej, przydatnej dla energetyki wiatrowej mapy prędkości i energii wiatru. Wprawdzie IMiGW publikuje mapę zasobów wiatru dla obszaru Polski, opracowaną na podstawie wieloletnich pomiarów z kilkudziesięciu stacji meteorologicznych (rysunek 1), ale nie mogą one stanowić wystarczającej informacji o zasobach wiatru, oczekiwanych prędkościach wiatru i energii wiatru w celu wyboru lokalizacji elektrowni i farm wiatrowych, ze względu na: niewłaściwe ulokowanie stacji (w obszarach zabudowanych, zasłoniętych drzewami i budynkami), niskie maszty pomiarowe, przestarzałe wyposażenie w przyrządy rejestrujące nie pozwalające na ciągłą rejestrację parametrów wiatru, często wymagające stałej obsługi i nadzoru.
Mapę zasobów wiatru w Polsce przedstawia również rysunek 2, opracowaną na podstawie Wind Atlas of Poland Sender&Partner, która określa prędkość wiatru na wysokości 60 m npg.
Rysunek 1. Mapy zasobów wiatru na terenie Polski według IMiGW
Legenda: prędkości średnie wiatru /10-minutowe (m/s)/ na wysokości 10 m n.p.g. w terenie otwartym i klasie szorstkości 0-1.
Źródło: Atlas klimatu Polski, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, www.imgw.pl
Rysunek 2. Mapy zasobów wiatru na terenie Polski Sender&Partner – średnie roczne prędkość wiatru na wysokości 60 m np.g
źródło: European Wind Atlas, Riso, Denmark 1989.
W takiej sytuacji, inwestującym w energetykę wiatrową pozostaje indywidualne wykonywanie pomiarów w celu wyboru najkorzystniejszej lokalizacji elektrowni. Tego rodzaju indywidualne pomiary i badania wykonano już przez wiele firm w różnych obszarach Polski, jednak informacje te nie są dostępne. Autorzy uczestniczyli w badaniach przeprowadzonych w Polsce Południowo -Wschodniej (które rozpoczęto już w 1995 roku) za pomocą profesjonalnej, komputerowej stacji pomiarowej, stworzonej w PAN i AGH. Badania te pozwoliły na udokumentowanie zasobów energii wiatru w rejonie Przełęczy Dukielskiej, które są porównywalne z zasobami w rejonie nadmorskim (por. Solinski I., Energetyczne i ekonomiczne aspekty wykorzystania energii wiatrowej. Wyd. IGSMiE PAN Kraków 1999). W okolicach Rymanowa zainstalowano, kilka lat temu, dwie elektrownie wiatrowe o mocy 160 kW i dwie o mocy 750 kW. W obszarze Podkarpacia, Pielgrzymce k. Nowego Żmigrodu i w Mielcu pracuje także kilka turbiny o małych mocach. W 2009 roku w tym rejonie (Łękach Dukielskich) została oddana do użytku farma wiatrowa o łącznej mocy 10 MW składająca się z 5 elektrowni wiatrowych o mocy 2 MW, której właścicielem jest Martifer. Powstanie farmy jest efektem ponad 8 letnich prac, których w początkowych fazach istotny udział brał zespół, w którym uczestniczyli wybrani autorzy niniejszej publikacji. Natomiast w kilkudziesięciu lokalizacjach trwają obecnie przygotowywania do budowy elektrowni wiatrowych, których łączna moc sięga kilkuset megawat. Szersze informacje w tym względzie można znaleźć w publikacjach autorów. Także od 2009 roku oddano do użytku farmę wiatrową w Bukowsku o mocy 18 MW (9 x 2 MW) i w gminach Orły i Żurawica o mocy 12 MW (6 x 2 MW) w województwie Podkarpackim. Najnowszą inwestycją w regionie jest farma wiatrowa z okolicach Rymanowa, która składa się z 13 elektrowni wiatrowych. Turbiny mają moc 2 MW, a więc moc nominalna całej farmy wiatrowej wynosi 26 MW.
Kolejnym obszarem, w którym wykonano kilka profesjonalnych pomiarów już z początkiem 2001 roku, był rejon nadmorski, gdzie pomiary realizowane były w latach 2001-2002. Badania te oraz własne obserwacje zostały wykorzystane przez duńskie Riso National Laboratory do wykonania mapy wiatru dla Polski Północnej. Z przeprowadzonych analiz wynika, że warunki wiatrowe na wybrzeżu Bałtyku są zbliżone do duńskich, a dla pozostałej północnej części Polski odpowiadają warunkom wiatrowym panującym w Niemczech. Jak stwierdzono, poza tymi obszarami, do korzystnych należą np.: północna i środkowa część Polski, wschodnia część Pogórza Sudeckiego, Wysoczyzna Lubińska. Dokładając do tego wspomniany powyżej rejon południowo-wschodni (rejon Przełęczy Dukielskiej), powstaje nowa mapa zasobów wiatru i obszary o korzystnych warunkach wiatrowych. Dotychczas w Polsce wykonano indywidualne pomiary tylko w kilkunastu miejscach, z tylko niewielka część z nich została opublikowana (por. Soliński I., Soliński B., Energetyka wiatrowa w Polsce, „Polityka Energetyczna” T. 7, Z. 1, Wyd. IGSMiE PAN 2, Kraków 2004). Z uwagi na małą skalę pomiarów, nie jest możliwe opracowanie na ich podstawie atlasu wiatru dla całej Polski. Niezbędne jest zatem przeprowadzenie badań na szerszą skalę, obejmujących cały obszar kraju w celu opracowania nowej polskiej mapy wiatru. Przyczyni się to zapewne do wzrostu zainteresowania potencjalnych inwestorów zarówno krajowych jak i zagranicznych w angażowaniu kapitału w energetykę wiatrową, a zatem i do wzrostu produkcji tej czystej ekologicznie energii.
Gdyby zagospodarować 50% użytków rolnych w Polsce można by zainstalować przy obecnym stanie rozwoju technicznym elektrowni wiatrowych ok. 810 GW. Biorąc pod uwagę wszelkie ograniczenia natury technicznej i ekonomicznej można oszacować to na poziomie 5 % tej wielkości, czyli ok. 40 GW. Dodając do tego około 10 GW mocy możliwej do zainstalowania na morzu dawało by to wielkość ok. 50 GW. Ta wielkość możliwej instalacji mocy w elektrowniach wiatrowych na przestrzeni kilkudziesięciu lat byłaby możliwa do zagospodarowania do 2050 roku, a jej wykorzystanie dałoby rocznie około 100 TWh energii elektrycznej, czyli około 1/3 szacowanej produkcji energii elektrycznej w Polsce w tym okresie i pozwoliło na uniknięcie emisji 60 mln ton CO29 (dla współczynnika wykorzystania mocy Cf=0,23 i unikniętej emisji CO2 600kg/MWh). Ich skupienie do niedawno identyfikowano z obszarem nadmorskim i obszaru Beskidu Niskiego oraz Przełęczy Dukielskiej. Na skutek postępu technicznego (wysokie wieże, ponad 100 m i duże średnice wirników) oraz stosunkowo korzystnego systemu finansowego wsparcia, obszar o możliwej implementacji energetyki wiatrowej znacznie się poszerzył, więc można zaobserwować, że turbiny wiatrowe dużych mocy budowane są w wielu rejonach Polski.
